ﺍﻋﺘﮑﺎﻑ
ﺩﺭ ﺍﻋﺘﮑﺎﻑِ ﭼﺸﻢِ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﻢ ﻧﮕﺮ
ﻣﺴﺖ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩِ ﮔﺮﻡِ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺑﺎﺩﻩ ﻣﺪﻫﻮﺷﻢ ﻧﮕﺮ
ﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ
ﻭﯼ ﺟﻤﻊِ ﺍﺿﺪﺍﺩﯼ ﻗﺮﯾﻦ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼِ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺍﻡ
ﺗﺎ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﺑﺮ ﮐﻮﯼِ ﺗﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ
ﺑﺮ ﺗﺎﺭﻭ ﭘﻮﺩِ ﺟﺎﻥِ ﻣﻦ ﻧﻘﺸﯽ ﻣﺸﻮّﺵ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ
ﺩﻝ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺍﯼ ﺩﻟﺴﺘﺎﻥ، ﺑﺎ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥِ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ
ﺑﯽ ﺭﺍﻫﻪ ﻫﺎ ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ،ﺑﺎ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﻭ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﺩﺭ ﺳﺮﻡ، ﻗﺪّ ِ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺳﺮﻭِ ﭼَﻤﺎﻥ
ﯾﺎ ﻧﺎﻭﮎِ ﻣﮋﮔﺎﻥِ ﺗﻮ ، ﺑﺎ ﺳﺮﺩﯼِ ﺗﯿﺮﻭ ﮐﻤﺎﻥ
ﺁﻥ ﭼﺸﻢِ ﺟﺎﺩﻭﯼ ﺗﺮﺍ، ﺁﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﯾﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﮐﻨﺞِ ﺁﻥ ، ﺧﺎﻝِ ﻟﺒﺖ ﺑﺮﭼﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟
ﺳﻮﺩﺕ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ،ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺵِ ﻗﻠﺐِ ﺣﺰﯾﻦ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﯽ ﺩﻫﯽ ، ﻧﺎﺩﯾﺪﻧﯽ ﺧُﻠﺪِ ﺑﺮﯾﻦ ؟
ﺩﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺯ ، ﭘﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺩ
ﺍﯾﻦ ﻗﯿﺪ ﻫﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭﯾﻨﺪ ، ﺑﺎﻟﯽ ﺑﺪﻩ ﺑﻬﺮِ ﺻﻌﻮﺩ
ﯾﺎ ﻋﻘﻞِ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﯾﺶ ﺩِﻩ ، ﯾﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺁﺯﺍﺭ ﮐﻦ
ﺍﺯ ﭘِﯽ ﺳﺘﻮﻥِ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑَﺮﮐﻦ ، ﺳﺮﻡ ﺁﻭﺍﺭ ﮐﻦ
ﻋﺸﻘﺖ ﻣﺬﺍﺑﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺁﺑﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻣﻦ ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻭﻟﯽ ، ﻫﺠﺮﺕ ﺧﺮﺍﺑﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﭼﻮﻥ ﺗﻮﺗﯿﺎ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺑﺎﺵ ، ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻏِﻨﺎﯼِ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺎﺵ
ﯾﮑﺪﻡ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﮐِﺒﺮﯾﺎ ، ﻣَﺮﻫﻢ ﺑﻪ ﺯﺧﻢِ ﺭﯾﺶ ﺑﺎﺵ
ﺷﻬﻼ ﺷﻘﺎﻗﯽ ( ﺗﻮﺗﯿﺎ
موضوعات: شهلا شقاقی,
برچسب ها: توتیا شقاقی ,
[ بازدید : 620 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]
[ شنبه 15 خرداد 1395 ] [ 21:57 ] [ Ahmad afshinmehr ]
[ ]
